Neprijatelji islama ciji je cilj unosenje razdora medju muslimanima, u pokusaju da objasne nastanak shi'a, tvrde da su shi'a sekta koja je nastala od Abdullah Ibn Sabe, jevreja koji je presao na islam za vrijeme vladavine treceg halife Osmana ibn Affana.
Oni dalje tvrde da je Abdullah Ibn Saba putovao muslimanskim naseljima i gradovima, od Damaska, Kufe pa do Egipta propagirajuci medju muslimanima da je Ali poslanikov nasljednik. Kazu takodje da je naveo muslimane da ubiju halifu Osmana, jer je vjerovao da je Osman uzurpirao Alijevu poziciju. On je takodje uzrokovao smutnju u Alijevoj armiji i armiji njegovih protivnika u bitci oko Kamile. On je odgovoran za sve one lazne ideje shi'skog pravca.
Takvi najamnièki pisari vjeruju da je Abdullah ibn Saba ORGINALNI shi'a, a kako je bio licemjer i lazljivac, zbog toga je i svo shi'sko ucenje i vjerovanje lazno.
Abdullah ibn Saba tako postaje najodgovornija zrtva za sve ono sto sunnija zele tvrditi.
Postojanje osobe pod imenom Abdullah ibn Saba u ranoj istoriji islama je pod velikm znakom pitanja, a ono sto se jasno moze zakljuciti nakon sveobuhvatnog istrazivanja te teme je da ako je i postojala osoba sa tim imenom onda su price u vezi njega izmisljenje, lazne i nestvarne legende, bez imalo dokaza o istinitosti toga sto mu se pripisuju.
Izmisljene predaje u vezi karaktera Abdullaha ibn Sabe su zlonamjerni proizvod sejtanovog sljedbenika Sayfa ibn Umar al-Temimia.
Sayf je bio veliki pripovjedac koji je zivio u drugom vijeku nakon Hidzre. Oblikovao je svoje price tako sto ih je mijesao sa ponekim dogadjajima iz islamske istorije koji su bili poznati u to vrijeme, predstavljajuci tako svoje price dijelom tih istorijskih dogadjaja.
Sayf je napisao price slicne onim koje je napisao Salam Rushdi u "Satanskim stihovima", sa slicni sadrzajem, ali uz razliku sto je on ulogu Sejtana u svojim pricama dodijelio Abdullahu ibn Sabi.
Sayfa ibn Umar je izopacio biografiju poslanikovih (s) ashaba da bi udovoljio rezimu u kojem je zivio, kao i da bi iskrivio istoriju shiizma, a i ismijao islam.
Sayf je bio vjerni branitelj Umajada, koji su kroz istoriju bili poznati kao najveci neprijatelji ehlul-bejta, pa je zato njemu i bilo od interesa da na neki nacin sroza shizam.
U svojim pricama je pokusavao ispuniti i puno drugih ciljeva, od kojih je jedan bio i da na sto bolji nacin polozaj njegovog plemena uzvisi nad ostalim, kroz izmisljanje nekoliko nepostojecih ashaba da su poticali iz njegovog plemena.
Mnogi sunni alimi su u njegovim predajama nasli brojne nevjernicke i nicim opravdane tvrdnje, a koje nisu bile ogranicene samo postojanjem i dijelovanjem Abdullaha ibn Sabe, pa su zbog toga i odbacili njegove predaje, optuzujuci ga laz i prevaru.
Ipak Sayfovo dijelo i dan danas kod jednog manjeg broja sunnija uziva povjerenje.
Ovdje cemo kasnije predstaviti rijeci nekoliko vodecih sunni alima, a koje potvrdjuju da je Sayf ibn Omer smatran nepouzdanom osobom cije su predaje bile bez vrijednosti.
Ideoloske studije pokazuju da je vecina onih koji su mrzili shiizam (mnogi od njih su na neki nacin i neprijatelji islama) opravdavaju svoje neprijateljstvo njegovim predajama, i njih koriste da bi opravdali njihove napade na shije
Porijeklo tih prica
Price o Abdulllahu inn Sabi su preko 12 stoleca stare. Istorija, kao i pisari, jedan nakon drugog su je prepricavali i zapisivali, dodajuci joj svako jos ponesto.
Kratkim pogledom na lanac prenosioca tih predaja, primjecuje se medju njima i Sayfovo ime.
Sljedeci istoricari su te price prenijeli direktno od Sayfa:
1 Tabari
2. Dhahabi (On takodje citira predaje i od Tabaria)
3 Ibn Abu Bakir (On takodje prenosi od Ibn Athira, koji je to prenio od Tabaria)
4 Ibn Asakir
Sljedeci su te predaje prenijeli indirektno od Sayfa
5. Nicholson prenosi od Tabaria
6. Enciklopedija Islama prenosi od Tabaria
7. Van Floton prenosi od Tabaria
8. Wellhauzen prenosi od Tabaria
9. Mirkhand prenosi od Tabaria
10. Ahmed Amin prenosi od Tabaria i od Wellhauzena
11. Farid Wajdi prenosi od Tabaria
12. Hasan Ibrahim prenosi od Tabaria
13. Saeed Afgani prenosi od Tabaria, od Ibn Abu Bekira, od Ibn Asakira, i ibn Badrania
14. Ibn Khaldoon prenosi Tabaria
15. Ibn Athir prenosi od Tabaria
16. Ibn Khatir prenosi od Tabaria
17. Donaldson prenosi od Nicholsona i od Enciklopedije Islama
18. Ghiat al-Din prenosi od Mirkhanda
19. Abul Fida prenosi od Ibn Athira
20. Rashid Rida prenosi od Ibn Athira
21. Ibn Badran prenosi od Ibn Asakira
22. Bostani prenosi od Ibn Khatira
Gornja lista nam daje evidenciju oko cinjenice da su te izmisljene price o osobi pod imenom Abdullah ibn Saba zapocele od Sayfa, i da ih je Tabari citirao direktno iz Sayfove knjige, a kako Tabari sam to navodi.
(pogledati lanac prenosioca tih predaja o Abdullahu ibn Sabi, u knjizi Istorija; dio 15; od Tabaria)
Sada cemo pazljivo analizirati Sayfov karakter, kao i njegove price
Ko je Sayf?
Sayf ibn Omer al Dhabbi al-Usayyidi al-Tamimi je zivio u drugom vijeku muslimanke ere (8 vijek po Hristu), a umro je nesto poslije 170 godine po hidzri (750 po Hristu)
Al-Dhahabi je rekao da je Sayf umro za vrijeme vladavine Haruna al-Rashida u Bagdadu (Iraq)
Tokom svojeg zivota je napisao sljedece dvije knjige koje su bile dostupne jos za Umajadske vladavine:
1. "al-Fotooh wa al-Riddah" a koja je istorija o periodu od prije poslanikovog (s) preseljenja na ahiret, pa dok je treci halifa Osman preuzeo vodjstvo muslimanskog ummeta
2. "al-Jamal wa Maseeri Aisha wa Ali" koja je istorija od Osmanovog ubistva pa do bitke Jamal (borbe koja se dogodila izmedju imama Alija i nekih ashaba)
Ove knjige vise ne postoje, ali su postojale u nekoliko vijekova nakon Sayfovog zivota.
Bazirano na osnovu onoga sto smo mogli saznati i naci, zadnja osoba koja je kazala da je posjedovala Sayfove knjige je bio Ibn Hajar al-Asqalani (umro 852 god. po Hidzri)
Te dvije Sayfove knjige su sadzavale vise fantazije nego istine, neke izmisljene price, kao i neke stvarne dogadjaje koji su namjerno zapisivane na apsurdan nacin
Zato sto je Sayf govorio o nekim stvarnim poslanikovim (s) ashabima, a takodje i izmisljao neke ashabe sa totalno nepoznatim imenima, zato su njegove price i izopacile istoriju ranog islama.
Neki biografi, kao sto su autori knjiga "Usdul Ghabah", "Isti'ab" and "Isabah", kao i geografi poput autora knjiga "Mu'jamul Boldan" i "al-Rawzul mi'tar" su pisali o zivotu nekih poslanikovih (s) ashaba, a cija su se imena mogla naci jedino u knjigama pisanim od Sayfa.
Zbog toga se Sayfov zivot, karakter i vjerodostojnost treba pazljivo ispitivati
Sta kazu sunni alimi o Sayfu?
Vodeca sunni ulema je potvrdila da je Sayf ibn Omer bio poznati lazov kao i da je bio nedostojan povjerenja.
1. al-Hakim (umro 405 po Hidzri) je napisao: "Sayf je optuzen da je krivovjernik. Njegove predaje se trebaju odbaciti".
2.al-Nisa'i (umro 303 po Hidzri) pise: "Sayfove predaje su slabe i netreba se obracati paznja na njih, jer je nepouzdan i nedostojan povjerenja".
3. Yahya ibn Mueen (umro 233 po Hidzri) pise: "Sayfove predaje su slabe i bezvrijedne"
4. Abu Hatam (umro 277 po Hidzri) pise: "Sajfove predaje se odbacuju"
5. Ibn Abi Hatam (umro 327 po Hidzri) pise: "Alimi su odbacili Sayfove predaje"
6. Abu Davud (umro 316 po Hidzri) pise: "Sayf je niko i nista" On je lazov, Neke od njegovih predaja su prenesene, dok se vecina od njih odbacuje.
7. Ibn Habban (umro 354 po Hidzri) pise: Sayf je pridavao lazne predaje ispravnim prenosiocima hadisa. Optuzen je za heretika i lazova.
8. Ibn Abd al-Bari (umro 462 po Hidzri) pominje u svojem pisanju u vezi al-Qa'qa: "Sayf je prenio da je al-Qa'qa rekao: "Bio sam prisutan pri smrti poslaniika Muhameda". Ibn Abd al-bari nastavlja: "Ibn Abu Hatam je rekao: "Sayf je nepouzdan". Stoga, to sto je prenio o prisustvu al-Qa'qa na poslanikovoj samrti se odbacuje. Mi Sayfove predaje pominjemo samo radi izucavanja.
9. al-Daruquti (umro 385 po Hidzri) pise: "Sayf je nepouzdan"
10. Firoozabadi (umro 817 po Hidzri) u djelu "Towalif" pominje Sayfa uz jos neke govoreci: "Oni su nepouzdani"
11. Ibn al-Sakan (umro 253 po Hidzri) pise: "Sayf je nepouzdan"
12. Safi al-Din (umro 923 po Hidzri) pise: "Sayf se msatrao nepouzdanim"
13. Ibn Udei (umro 365 po Hidzri) pise u vezi Sayfa: "On je nepouzdan, neke od njegovih predaja su poznate mada je vecina od njegovih predaja sramna i neugledna.
14. al-Suyuti (umro 900 po Hidzri) pise: "Sayfovi hadisi su nepouzdani"
15. Ibn Hajar al-Asqalani (umro 852 po Hidzri) pise nakon pominjanja jedne predaje: "Mnogi prenosioci ovih predaja su nepouzdani, a najnepouzdaniji medju njima je Sayf"
Interesantno je primjetiti da i ako al-Dhahabi (umro 748 po Hidzri) citira Sayfa u svojoj knjizi "Istorija", on u svojim drugim knjigama pominje da je Sayf jedan nepouzdan kazivac hadisa.
U "al-Mughni fi al-Dhu'afa" al-Dhahabi pise: "Sayf ima dvije knjige koje su od alima jednoglasno odbacene" (al-Mughni fi al-Dhu'afa', od al-Dhahabi, str 292)
Rezultat istrazivanja u vezi Sayfa pokazuje da je Sayf bio jedan misteriozan i nepovjerljiv kazivac hadisa. Price koje su prenijete od njega su sumnjive, i bile bi cijele ili djelimicno lazne. U svojim pricama je Sayf upotrebljavao imena gradova koji nikad na svijetu nisu postojavali. Abdullah ibn Saba je glavna zvijezda tih prica. Sayf je takodje izmislio 150 nepostojecih poslanikovih ashaba kako bi ispunio nedostatak licnosti za njegove scenarije, dajuci im cudna imena a koji se nisu mogli naci ni u jednim drugim dokumentima. Takodje, vrijeme tih dogadjaja koje Sayf pominje su u suprotnosti sa autenticnim sunni dokumentima. Sayf je upotrebljavao nestvarni lanac prenosioca da bi prenio mnogo cudnih dogadjaja (poput krave koja govori sa ljudima itd)
Neki od Sayfovi branioca su misljenja da iako je on bio poznat kao slab prenosioc hadisa, kao i to da mnogi muhadisi nisu vjerovali njegovim hadisima, da se to odnosi samo na zakonodavstvo (sheri'at), ali ne i kada se tice istorije.
Prema tome, oni se zele zele pozivati na "istorijske" predaje pa i ako su preneseni od onog koji je smatran kao lazov i "zindik".
Pojedini od njih kazu: "Ako je Sayfov problem bio nedostatak znanja o Sheri'atu (božanski zakon), on opet može biti pouzdana na drugim poljima."
Ali njegov problem je bio upravo u tome da je bio lazov koji je vecinu svojih izmisljotina gradio izmisljajuci dogadjaje koje bi onda pripisao da ih je cuo od pouzdanih prenosioca hadisa.
Zbog toga je jedna takva osoba postaje nepovjerljiva u skoro svemu
Cak su i krscanski istoricari primjetili veliku nedosljednost i kontradiktornost izmedju njegovih predaja i predaja drugih priznatih prenosioca hadisa, ali o tome cemo u nesem zadnjem dijelu texta
Istorije o Abdulahu ibn Sabi, koje NEMAJU izvora ili lanca prenosioca
Postoje nekoliko predaja kako od sunni tako i od shi'a alima, istoricara i velikih kazivaca o prosliim kulturama, a koji su u nekoliko recenica pisali o Abdullahu ibn Sabi, ali nisu prilozili neki dokaz za njihove tvrdnje, niti su dali lanac prenosioca da bi se njihove predaje mogle provjeriti.
Na primjer, njihove predaje pocinju sa: "Neki ljudi su rekli tako i tako..." ili "Neki alimi su rekli tako i tako..." a bez spominjanja koji su alimi to rekli ili gdje su tu informaciju od njega dobili.
To su zasnivali na glasinama koje su do njih dolazile, a koja su Umajadi propagirali (nakon Sayfovog pisanja), a neke i na temelju autorove vlastite maste.
Do takvog zakljucka se dolazi kada se razmotre te price za koje je vise nego jasno da su izmisljene i da su van svake logike. Takve predaje su pisane od onih koji su pisali knjige poput "al-Milal wa Nihal" (price o civilizacijama i kulturama) ili "al-Firaq" (grupe-sekte)
Medju sunnijama koji su navodili price o Abdullahu ibn Sabi ne prilazuci nikakve izvore ili lance prenosioca su:
1. Ali Ibn Isma'il al-Ash'ari (umro 330) u njegovoj knjizi "Maqalat al-Islamiyin" (Eseji o narodu islama)
2. Abdul-Qahir Ibn Tahir al-Baghdadi (umro 429) u njegovoj knjizi "al-Farq Bain al-Firaq" (Razlike medju grupama)
3. Muhammad Ibn Abdil-Karim al-Shahrastani (umro 548) u njegovoj knjizi "al-Milal wan Nihal" (Narodi i kultura)
Gore pomenuti sunnije su oni koji nisu dali izvor, niti lanac prenosioca za svoje price u vezi Abdullaha ibn Sabe. Pored toga oni su se izmedju sebe takmicili ko ce od njih izmisliti vise sekti-grupa u islamu, sekti cudnih imena poput al-Kawusiyyah, al-Tayyarah, al-Mamturah, al-Ghrabiyyah, al-Ma'lumiyyah, al-Majhuliyyah itd, a sve to bez navodjenja bilo kakvog izvora ili reference za svoje tvrdnje.
Zivjeci u srednjem vijeku, ti pisci su bili uvjereni da pisanje cudnih prica i pripisivanje izmisljenih dogadjaja raznim muslimanskim nacijama, njima daje bolju reputaciju nego drugim piscima - njihovim rivalima na tim prostorima.
Time su prouzrokovali tragicne posljedice za istoriju Islama, pocinivsi tako jedan veliki zlocin za ono sto su lazano pripislali muslimanskoj naciji.
Neki od njih su dosli sa besmislenim legendama i mitovima ciju je neistinitost danas vrlo lahko razotkriti, dok je medjutim u ono vrijeme njima bilo puno lakse uspijeti u plasiranju takvih besmislenih prica.
Na primjer, al-Shahrastani u svojoj knjizi "al-Milal wan Nihal" pominje da je postojala grupa "polu-ljudi" pod imenom "al-Nas-Naas" koji su imali samo pola lica, jedno oko, jednu ruku i jednu nogu. Muslimani su mogli pricati sa tim polu-ljudima, pa cak i poeziju sa njima razmijenjivati. Neki muslimani su cak isli u lov na te "polu-ljude", pa su ih cak i jeli kao hranu. Ti "polu-ljudi" su bili prezivari i mogli su skakati brze od konja.
Al-Shahrastani sem toga navodi da je Abasidski halifa al-Mutawakkil naredio naucnicima tog vremena da istraze vise o tim stvorenjima. (pogledaj al-Milal wan Nihal, od al-Sharastani)
Narod u to vrijeme nije imao moderna sredstva koja bi mu omogucila da otkrije lazi u tim nadrealnim pricama i bajkama, pa bi mozda prihvatali cak i krupnije i cudnije price koje bi im izgledale kao tacne, pa cak ukoliko se za njih i ne daje nikakva referenca.
Takodje, studirajuci historiju zivota tih autora, mozemo zakljuciti da su SVI oni zivjeli daleko nakon Sayf Ibn Omera, pa cak i nakon al-Tabaria. Zato je i sasvim realno da su oni sve svoje price o Abdullah Ibn Saba preuzeli od Sayfa. To misljenje dobija na tezini, kada se primjeti da oni ne daju ni jedan izvor za njihove predaje, a sto je potvrda cinjenici da je skandal oko Sayf Ibn Omera vec bio poznat u to vrijeme, pa zbog toga nisu zeljeli diskreditirati svoje knjige navodjenjem izvora. Sem toga NE POSTOJI ni jedan dostupan dokument koji bi ukazivao na postojanje Abdullaha Ibn Sabe PRIJE Sayfa. Alimi i istoricari koji su zivjeli prije Sayfa ibn Omera NIKAD u svojim knjigama nisu pomenuli ime Abdullah Ibn Sabe. To pokazuje da Abdullah Ibn Saba nikad i nije postojao niti da je bio vazna licnost za istorièare prije Sayfa. To je takodje jos jedan razlog zbog cega vjerujemo da je propaganda oko Abdullah Ibn Sabined licnosti bila ustvari propaganda Sayf Ibn Omer al-Tamimia.
Medju shijama oni koji pominju Abdullah Ibn Saba a bez navodjenja njihovih izvora su sljedeca dva istoricara.
1) Sa'ad Ibn Abdillah al-Ash'ari al-Qummi (umro. 301) u njegovoj knjizi "al-Maqalat wal-Firaq" spominje predaju u kojoj postoji ime Abdullah Ibn Sabe. On medjutim ne iznosi lanac prenosioca, niti imenuje od koga (iz koje knjige) je preuzeo pricu niti koji mu je bio izvor. Trebamo znati da je al-Ash'ari al-Qummi prenio mnoge predaje od sunni autora.
Al-Najjashi (umro 450) u dijelu "al-Rijal" kaze da je al-Ash'ari al-Qummi posjetio mnoga mjesta, i da su bile opste-poznate njegove dobre relacije sa sunni istoricarima, kao i da je mnoge predaje ustvari cuo od njih. On je napisao dosta nepouzdanih predaja koje je od njih cuo, a medju koje je i kratka predaja o Abdullah Ibn Sabi, koja je bez referenci.
2) Hasan Ibn Musa al-Nawbakhti (umro 310) koji je bio shija istoricar koji nam u svojem dijelu "al-Firaq" predstavlja predaju u kojoj se pominje ime Abdullaha ibn Sabe. Niti on ne spominje od koga je preuzeo tu predaju, kao ni sta mu je bio izvor.
Dvojica gore pomenutih su oni od shije koji su izvorno dali informaciju o postojanju tog nesrecnika pod imenom Abdullaha ibn Saba, a u vrijeme imama Alije (as). Primjetite da su svi oni pisali dugo vremena nakon sto su Sayf ibn Omer pa cak i al-Tabari napisali svoje istorije. Moguce je da su oni svoje informacije dobili preko Sayfovih dijela, ili su od Sayfa citirali pout al-Tabarija. Ovo je jos vise vjerovatno pogotovu kada vidimo da i oni pisu: "Neki ljudi su rekli to i to..." nedajuci nikakvu dokumentovanu podlogu (lanac) ili imena tih "nekih ljudi".
Predaje o Abdullahu ibn Sabi koje nisu prenesene preko Sayfa ibn Omera
Trebamo naglasiti da pored ovog, postoji i oko 14 dostupnih predaja u shijskim i sunnijskim zbirkama, a kojima se pominje Abdullah ibn Saba, i gdje se daje lanac prenosioca, ali da u tom lancu ne postoji Sayfovo ime.
Kod shia je to al-Kushshi (ili al-Keshshi; takodje skraceno Kash) (umro 369) koji je 340 godine napisao dijelo "Rijal". U toj knjizi on spominje nekoliko predaja u kojima se od imama Ehlul Bejta pominje ime Abdullaha ibn Sabe, a koje cemo kasnije citirati. Kao sto cemo vidjeti, te predaje nam daju puno drugaciju sliku, od one koja se pominje kod Sayfa. Medjutim, shijski alimi su ustanovili da al-Kushshievo (Kash) dijelo sadrzi mnoge pogreske, specijalno u imenima a takodje neke pogreske u citatima. Njegovo dijelo al-Rijal sadrži neke slabe predaje, a sto je rezultiralo da se to dijelo kod shija ne smatra pouzdanim. Ne trebamo ni pominjati da se te al-Kushshieve (Kash) predaje ne spominju ni u jednoj od cetiri velike zbirke kod shija (Za visi kriticki osvrt tih pogresaka pogledajte u djelu al-Rijal od al-Tusteria kao i od al-Askeria)
Ostali shia alimi koji pominju Abdullaha ibn Sabu su citirali ili al-Kushshia ili nekog od gore pomenuta dva shia istoricara (tj al-A'sh'ari al-Qummia i al-Nawbakhtia a koji nisu predstavili lanac prenosioca ili izvor njihovih predaja). Medju onima koji su citirali od al-Kushshia (Kush) su: Shaikh al-Tusi (umro 460), Ahmad Ibn Tawoos (umro 673), Allama al-Hilli (umro 726), itd.
Medju sunnijama, sem onih koji su citirali od Sayfa ibn Omera, a koje smo pomenuli ranije, tu je i nekoliko predaja od Ibn Hajara al-Asqalania koji nam daje slicne informacije kao i al-Kushshi (Kash) sto nam daje.
Za tih nekoliko shia i sunni predaja trebamo napomenuti sljedece:
1) Tih nekoliko shia i sunni predaja su totalno razlicite od nezgrapnih predaja propagiranih od Sayfa ibn Omera. Te predaje govore o jednom siromahu imenom Abdullah ibn Saba koji se pojavio u vrijeme vladavine imama Alije (as). On je tvrdio da je on poslanik, i da je Ali (as) ustvari Bog, i da kada je imam Ali (as) cuo to, uhapsio ga je i zatrazio od njega da se pokaje. On to nije ucinio, pa zato imam Ali (as) naredi da ga zapale. Predaje potvrdjuju da su imam Ali (as) i njegovi potomci prokleli tog covjeka, ogradjujuci sebe od njegovih tvrdnji o Bozanstvu imama Alije (as).
To je uglavnom sve ono u tim predajam a u vezi toga, pod uslovom da su tih nekoliko predaja istinite
2) Tih nekoliko (najvise 14 predaja) ne postoje u ni jednoj od autenticnih (sahih) zbirki.
Cak sta vise, u ni jednoj od sest autenticnih sunni (sahih) zbirki se ne pominje ime Abdullaha ibn Sabe. Pored toga, tih nekoliko predaja nisu NIKAD ocijenjene kao autentcne od sunni ili shia alima, i najvjerovatnije je da osoba sa imenom Abdullah ibn Saba nije nikad ni postojala, kao i da je to totalno bio produkt Sayfa ibn Omera, kao sto su to bili i 150 drugih nepostojecih poslanikovih (s) ashaba, a koji ne postoje u nicijoj drugoj nezavisnoj predaji. Ukoliko je Abdullah ibn Saba nekad i postojao, onda je Sayf iskoristio njegovu licnost da bi mu pripisao mnoge dogadjaje za koje nije postojala ni jedna slicna predaja od ostalih sunni istoricara.
I ne samo to, vec se Sayfove predaje suprostavljaju ostalim sunni predajama, a sto cemo predstaviti u drugom dijelu.
Takvo pakosno predstavljanje dogadjaja je bilo lahko otkriti cak i sunni alimima.
Pogledajmo sada tih nekoliko predaja a koje NISU prenijete od Sayfa, pa to uporedimo sa onim sto Sayf pripisuje Abdullahu ibn Sabi.
Kod shia:
Prenosi se od Abu Jafera (as) da je rekao:
Abdullah ibn Saba je tvrdio da je poslanik, i tvrdio je i da je zapovjednik vjernika Ali (as) bio Bog (Allah je iznad takvih tvrdnji). Ta vijest je stigla do zapovjednika vjernika (a.s), pa ga on (a.s) pozva i upita o tome. Medjutim on opet ponovi svoju tvrdnju govoreci mu. "Ti si ON (tj Bog), objavljeno mi je da si ti Bog, i da sam ja poslanik". Tada zapovjednik vjernika (as) rece: "Kako se usudjujes to reci! Sejtan te je opcinio. Pokaj se za to sto si rekao. Majku ces ozalostiti svojom smrcu! Napusti (svoju tvrdnju)". Ali on odbi, tako da ga imam Ali uhapsi, i jos tri puta ga upita da se pokaje, ali on to ne htjede uciniti. Tad ga je on spalio i rekao: "Sejtan ga je uzeo pod svoje, opsijedao ga je i pobudjivao to kod njega". (Rijal, od al-Kushshia)
Sem toga, prenosi se da je Imam Ali ibn Husein (as) rekao:
"Od Allaha prokleti bili oni koji o nama iznosi lazi. Pomenut cu Abdullaha ibn Sabu, a svaka dlaka na tijelu mi se vec jezi, Allah ga prokleo. Ali (as) je tako mi Allaha bio sluga Boziji, i brat Allahovog poslanika (s). Nije stekao milost i cast od Allaha sem kroz pokornost Allahu i njegovom poslaniku (s), a takodje Allahov poslanik (s) nije stekao Allahovu cast sem kroz njegovu pokornost Allahu (Rijal, od al-KuShshi).
Prenijeto je da je Abu Abdillah (as) rekao:
Mi smo vjernicka familija, ali mi nismo postedjeni da lazovi ne mogu govoriti lazi o nama da bi kod drugih ljudi umanjli nase vjerovanje. Allahov poslanik (s) je od svih ljudi imao najvise vjerovanja u onom sto je on rekao (Lahjahtan), i imao je najvece vjerovanje od svih stvorenja, pa je opet Musaylema o njemu pricao lazi. Zapovjednik vjernika (as) je nakon Allahovog poslanika (s) imao najvece vjerovanje, pa onaj koji je lagao u vezi njega, pokusavajuci da srusi njegovu vjernost iznoseci lazi u vezi Allaha je bio Abdullah ibn Saba" (Rijal, od al-KuShshi).
Takodjer:
Kao sto je on (Abu Abdilllah - Ja'far al-Sadiq) govorio svojim drugovima u vezi Abdullaha ibn Sabe i njegovih tvrdnji o Bozanstvu zapovjednika vjernih Alije ibn Taliba (as). On je rekao: Kada je on to tvrdio pred Alijem, on ga upita da se pokaje, pa kada ovaj to odbi, onda ga on spalio". (Rijal, od al-Kushish)
Kod sunnija, nekoliko predaja od Ibn Hajara al-Asqalania koje nam daju informacije vrlo slicne onom sto je i al-Kushshi (Kash) pisao.
Ibn Hajar spominje:
Abdullah ibn Saba je bio jedan od extremista (al-Ghulat) dualist/seduceen/manichaeist (Zindiq), i zaveden, a sto je prouzrokovalo da ga je Ali spalio". (Lisan al-Mizan, od Ibn Hajar al-Asqalani, dio 3, str 289)
Ibn Hajar onda nastavlja
"Ibn Asakir je pomenuo u njegovoj Historiji da je Abdullah ibn Saba vodio porijeklo iz Jemena, i da je bio jevrej koji je presao na islam, kao i da je putovao muslimanskim gradovima, govoreci im da odbijaju poslusnost vladarima, da bi izazvao probleme medju njima, zarim je dosao i u Damask zbog toga. Nakon toga ibn Asakir pominje jednu DUGU PRICU iz knjige al-Futooh od Sayfa ibn Omera, koja nema ispravan lanac prenosioca (isnad)". (Lisan al-Mizan, od Ibn Hajar al-Asqalani, dio 3, str 289)
Tada Ibn Hajar iznosi jednu predaju od onih gdje nedostaju dvije osobe u lancu prenosioca. U fusnoti on kaze da je to izostavljeno.
Ovo je ta predaja:
Ali se pope na mimber i rece: "Kakav grijeh je kod njega? Narod rece: On nijece (ili laze) na Allaha i njegovog poslanika" (Lisan al-Mizan, od Ibn Hajar al-Asqalani, dio 3, str 289)
U drugoj predaji Ibn Hajar prenosi:
"Ali je rekao Abdullahu ibn Sabi: "Receno mi je da ima trideset lazova/prevaranata (koji tvrde poslanstvo) i ti si jedan od njih" (Lisan al-Mizan, od Ibn Hajar al-Asqalani, dio 3, str 290)
On je takodje napisao:
"Ibn Saba i njegovi sljedbenici su vjerovali u Bozanstvo Alije ibn abi Taliba, i Ali ih je zasigurno spalio za vrijeme njegove vladavine (Lisan al-Mizan, od Ibn Hajar al-Asqalani, dio 3, str 290)
Ove sunni predaje se od nikog nesmatraju kao autenticne. Takvih predaja kako kod shia tako i kod sunnia (prenesenih od nekog drugog osim Sayfa) nema vise od cetrnaest. Ukoliko se oduzmu one koje se ponavljaju, njihov broj je jos manji.
Tih nekoliko sunni i shia predaja nam prenose da je:
1. Abdullah ibn Saba se pojavio za vrijeme vladavine (halifata) imama Alije (as), a ne za vrijeme vladavine Osmana, kako to Sayf tvrdi.
2. Abdullah ibn Saba nije tvrdio da je Ali nasljednik poslanika (s) kao sto je to kod Sayfa, vec da je Ali (as) bio Bog.
3. Imam Ali (as) ga je spaio uz ostale extremiste (al-Ghulat). To je ono sto kod Sayfa nema.
4. Uopste nema nista sto bi pomenulo njegovo postojanje ili njegov rad-ulogu za vrijeme Osmanove vladavine. Uopste se ne pominje njegova agitacija protiv Osmana, a sto je rezultiralo atentatom na Osmana, a sto Sayf pripisuje Abdullahu ibn Sabi.
5. Ne pominje se uloga Abdullaha ibn Sabe u bitci oko Kamile, a kao sto to mu to Sayf pripisuje.
6. Ove predaje ne naznacuju da je bilo ko od poslanikovih (s) ashaba slijedio Abdullaha ibn Sabu, a sto je ono sto Sayf zeli zlobno pripisati jednim od najvjernijih i najranijih osoba u islamu poput Abu Darra (ra) i Ammara Yasira (ra), tj da su oni za vrijeme vladavine Osmana bili studenti Abdullaha ibn Sabe
al-Saba'iya i Ibn Sabina multi-licnost
Jos od pred-islamskog vakta, naziv "Saba'iya" se upotrebljavao da naznaci odnos prema Sabi sinu Yashjuba, sina Qahtana; pa otud i sinonim "Qahtaniye", a koji su takodje bili poznati i kao "Yemaniye", a sto ukazuje da je njihovo porijeklo iz Yemena.
Ta grupa ljudi (tj Saba'iye/Qahtaniye/Yemaniye) su bili spram grupe "Adnaniya", "Nezariya" i "Mudhariya", a sto su nazivi koji nam ukazuje na Mudhara sina Nezara, sina Adnana, a koji je bio sin Ismaila (as), sina Ibrahima (as). U ta vremena su postojali neke vrste saveza, gdje je svako pleme bilo pod zastitom tih plemena, i kroz vijekove su oni oznacavati preko imena tih plemena.
Uopsteno govoreci, Arapi su svoje korjene utvrdjivali kroz ta dva vecinska plemena. Kada su dva plemena u Medini formirali ono sto ce biti prva islamska zajednica pod poslanikovim (s) vodjstvom (0 godine hidzre) to se odnosilo na Qahtane koji su prozvani al-Ensar (ensarije-pomagaci) koji su u to vrijeme zivjeli u Medini, i na Adnaniye i njihove saveznike koji su se doselili u Medini i bili prozvani al-Muhajirin (doseljenici).
Osoba pod imenom Abdullah bin Wahab al-Saba'i - prvi vodja al-Khawarija (grupe koja se suprostavila imamu Aliji a.s. za vrijeme njegove vladavine) je bio iz prvog plemena Saba'iya ili Qahtan (vidi iznad).
Sa ojacavanjem sukoba izmedju ta dva plemena Adnana i Qahtana u Medini i Kufi, Adnaniiye su sve vise pri izvjestavanju (pisanju) za Qahtaniye upotrebljavali naziv Saba'iye.
Takav naziv je iskljucivo bio plemenskog i etnickog karaktera, sve do pojave Sayfa ibn Omera i njegovih dijela, a pocetkom drugog vijeka po hidzri, u Kufi, za vrijeme vladavine Omajada.
Iskoristavaljuci te iskljucivo plemeske sukobe, Sayf stvara religioznu grupu, sa Abdullah ibn Sabom kao njenim vodjom, pa smisao koji se odnosio na pleme Qahtan mijenja na taj nacin u losi pojam-naziv koji se odnosi na sektu Abdullaha ibn Sabe. Da bi dosao do navedeog imena osnivaca sekte (Abdullah ibn Saba), Sayf ibn Omer vec poznato ime Abdullah (bin Wahab) al-Saba'i, a kojeg smo vec pomenuli ranije, preinacuje u Abdullah ibn Saba, a kao sto se moze vidjeti u predajama od al-As'aria, al-Sama'ania i al-Maqrizia, ili bi najpre sastavio price-predaje, pa bi im onda davao imena po svojem nahodjenju.
U svakom slucaju, ne postoji jak dokaz o postojanju Abdullaha ibn Sabe za vladavine Osmana ili Alija, osim sto postoji dokaz za Abdullaha bin Wahaba al-Sabai'a koji je bio vodja Khawarija, a o cemu smo govorili ranije.
Takodje se ime "Saba'i" moze naci medju osobama plemana Qahtan, a sto je slucaj posebno u Iraqu, mjestu nastanka ovih prica, nakon toga. Davanje tog imena se nastavlja kroz drugi i treci vijek po hidzri, na prostorima Yemena, Egipta, i Spanije, odakle su i brojni prenosioci sunni hadisa (ukljucujuci neke od prenosioca iz sest poznatih sunni zbirki) bili nazivani "Saba'i" zbog njihovog odnosa prema Saba Ibn Yashjubu, a ne zbog jevreja Abdullaha Ibn Sabe koji je po Sayfovim tvrdnjama stvarao smutnju.
Nakon sto su se iz knjiga Tabarija kao i drugih pisaca ove price prosirile po zemlji, pominjanje Saba se javlja skoro svugdje. Otada je taj naziv u tim i takvim knjigama oznacavao sljedbenika Abdullah Ibn Sabe cak i ako sem u tim knjigama nije postojao nikakav druga dokaz za to. Tokom godina su se price-bajke o njemu toliko uvecavala, da ga se pocelo predstavljati kroz vise razlicitih osoba i vjerovanja. Istovremeno dok je Abdullah Ibn Saba jos bio poznat kao Ibn al-Sawda' po svojem izumitelju (Sayfu), mi oko 5 vijeka nalazimo jos dvije razlicite osobe, sa nekim varijacima u izvjestajima (vidjeti "al-Faruq" od Abdul-Qahir Ibn Tahir al-Baghdadi) . Te varijacije po izvjestajima 5 vijeka mozemo razgraniciti kroz tri osobe:
1. Abdullah bin Wahab al-Saba'i, vodja Khawarija, protivnika imama Alija (a.s)
2. Abdullah Ibn Saba, osnivac Sabaiya grupe koji su vjerovali u Bozanstvo imama alija (a.s). On i njegovi sljedbenici su bili zapaljeni ubrzo nakon toga.
3. Abdullah Ibn Saba, jos poznat i kao Ibn al-Sawda' po onima koji su izvjestavali od Sayfa. On je bio tvorac Saba'iya grupe, koja je vjerovala u Alijino pravo na nasljedstvo, koji su protestvovali protiv Osmana i koji su zapoceli rat Jamal (rat oko Deve)
Prvi je postojavao u stvarnosti, i pojedine od predaja o Abdullah Ibn Sabi se odnose upravo na ovu osbu koja je bila vodja Khawarija.
Za drugu osobu postoji mali broj predaja a sto smo pomenuli ranije, i njjihova vjerodostojnost nije potvrdjena od nijedne skole ili mezheba.
Treca osoba je medjutim samo Sayfova masta, koju je on mozda izmislio i stvorio na osnovu prica koje je cuo u vezi prve i druge osobe, objedinjujuci to onda u svoju sopstvenu pricu o tome.
Ibn Saba i Shie
Trebamo razlikovati izmedju sunni uleme koji prenose price o Abdullah Ibn Sabi (sve one predaje iz Sayfove masovne produkcije) poput Tabarija ili pak Ibn Hajara, sa "nazovi-sunnijama" koji ne samo da ih prenose, vec i tvrde da su shi'e sljedbenici ove izmisljene osobe. Vec je dokazano da ovi "nazovi-alimi" (iz ove druge grupe koji Abdullah Ibn Sabi pripisuju osnivanje shizma) nikad i nisu bili sunnije. Oni su u stvari sljedbenici Umajadskog-Abu Sufijanovog i Merwanovog sunneta. To je jos jasnije kada se uzmu u obzir njihovi stavovi pri razgovoru o istorijskoj ulozi te dvije porodice.
Kada ti "nazovi-alimi" govore o shi'ama, oni ponekad koriste naziv "Sabaiye" a da bi tako nipodištavali shijsku privrzenost prema ehlulbejtu i prema islamu, kao i da bi nipodištavali vrijednost onih muslimana koji su zbog nedavanja zekaeta po nalogu Ebu Bekra zbog toga bili ubijeni, mada su oni samo slijedili poslanikovo (s) upustvo o raspodijeli zekeat sirotinji iz svojeg plemena. Ponekad govoreci o tim muslimana, ovi ih "interesdzije-alimi" miješaju sa sljedbenicima Museyleme koji se proglasio poslanikom, pa ubijanje i stepen šehida tih muslimana poistovjecuju sa ubijanjem Museyleminih sljedbenika, a da bi tako opravdali prolivanje njihove krvi, pljackanje njihove imovine i otimanje njihovih zena.
Ovakvo miješanje laži i istine nije ništa novo, a pogotovu kada u današnjem svijetu tehnologije vidimo one koji islam vide kao prepreka za njihovo nelegitimni interese, optuzujuci muslimane za terorizma, a da bi na taj nacin opravdali prolijevanja njihove krvi i utimanje njihove imovine. Da bi pripremiti svoje planove, oni koriste lose osobe koje su po imenu muslimani, i koji iz svoje srdžbe cine nasilje. Oni zbog toga pozivaju sve prave muslimani teroristima, a jer su ti toboznji sunni muslimana srusili World Trade Center. Prema tome, one slijede stope Sayf Ibn Omera, koji je ovakvu ideju naucio od sejtana. Sem toga, kada nemogu naci neki nepromisljeni akt muslimana pa da u medijima o tome ponavljaju svo vrijeme, oni onda plate kako bi ga bar vjestacki simulirali, i onda taj akt pripisu muslimanima, a na dosta slican naèin na koji je i Sayf Ibn Omer oblikovan karakter Abdullah Ibn Saba. Oni to cine da bi imali izgovor za svoje zlonamjerne optuzbe i napade na cijeli muslimanski svijet, potpuno isti kao što Sayf i njegovi uèenici cine sa poslanikovim (s) ehlul-bejtom.
Po shia kao i po sunni alimima, Sayf Ibn Umar je bio jedan od onih koji su manipulirali istinom izmisljajuci neke lazne predaje utemeljene na nekim djelomiènim istinama. Vjerovati u postojanje Ibn Saba ne znaèi vjerovati u Sayfove prièe u kojima on pokušava da ga ih dovede u vezu sa shiama. Èinjenica je da su istorije o ljudima poput Abdullah Ibn Sabe besmislene bez prièa u prilog njihova imena. Lažne prièe oko takvih osoba treba razlikovati od njihova stvarnog postojanja. Takva osoba možda je i postojala, dok te prièe u vezi nje mozda i nisu.
Sayfovo dijelo: Pregled
Ovo sto slijedi u ovom textu je usporedba izmeðu Sayfovih i drugih prièa. Prvo sam dati opsti pregled Sayf Ibn Omerog dijela:
Sayf je bio plaæen za pisanje prièe koje ce posluziti kao pomoc u vezi proturjeènosti i sporova koji su se dogodili u ranoj povijesti Islama. Ti sporovi su iz 11 godine po hidzri (godina poslanikovog preseljenja na ahiret) pa do 40 godine po hidzri. Sayf se bio skoncentrisao samo na tog razdoblja (11-40 AH) dok je ostalo zanemario.
Prvi spor o kojem je govorio je spor u svezi s otpremanja Usamine vojske i poslanikove smrti. Poslanik (s), je oko èetiri dana prije svoje smrti, naredio svim ensarijama i svim muhadzirima sem Alije, da napuste Medinu, i da idu za Siriju kako bi se borili sa Rimljanima. Medjutim ashabi to odbijaju i negoduju zbog vodjstva Usamaha (Vidi Sahih al-Bukhari, arapski-engleski verzija, tradicija brojevi 5,552, 5,744 i 5,745), kasne sa polaskom u borbu, da bi se na kraju vratili u Medinu, kako bi se pripremili za raspravu o nasljedjivanju vlasti odmah nakon sto bi Allahov poslanik preselio na ahiret. Sayf pokušao falsifikovati istoriju da bi ukazao da nije bilo nikakvog kašnjenja. Sayf kaze da je nakon poslanikove smrti, Abu Bakr šaljuci vojsku Usame, rekao: "Polazite! Bog vas uništitio ubijanjem i mukama!"
Sunni reference: Historija od al-Tabari kao i Histroija od Ibn Asakira, prenijeto od Sayfa, dogaðaji, 11 hodina po hidzri
Ovakve gluposti pripisane Ebu Bekru drugi prenosioci nikad medjutim ne spominju. Licemjerni Sayf zeli ismijati islama kao religije, i istovremeno se dodvoriti halif iz njegova vremena.
Sljedeæi dogadjaj o kojem on govorio je u vezi Saqife. Sayf kaze:
"Ali bijase u svojoj kuæi, kada je saznao da je Abu Bakr zapoceo sa primanjem prisjege na vjernost. I on odmah iziðe noseci samo svoju nocnu košulju, jer nije zelio da zakasni. Tada je dao prisjegu na vjernost i onda sjede sa Ebu Bekrom, a zatim posla za svoju odjeæu. Kad mu je (odjeæa) donijeta, on je obuce i osta u (Ebu Bekrovom) drustvu."
Sunni reference: Historija od al-Tabaria, engleski verzija, dio 9, str 195-196 prenijeto od Sayf Ibn Omera.
Ova predaja je smiješna i u potpunoj suprotnosti sa Sahih al-Bukharijom, gdje se kaze da Imam Ali nije dao prisjegu Ebu Bekru za prvih šest mjeseci njegova vladanja (Sahih al-Bukhari, arapsko-engleski verzija, Tradicija 5,546).
Sayf je prenio sedam prièa o Saqifi, i u njima kao poslanikove ashabe koristi tri nestvarne osobe, a koje su imale uloge u njegovom scenariju za Saqifu, i èija imena se ne spominju nigdje osim u dijelima onih koji su prenosili od Sayfa. On ih naziva: Qa'qa, Mubashshir i Sakhr.
Njegova glavna legenda su zlonamjerne prièe pripisane Abdullah Ibn Sabi, kojim je pokušao naæi rješenje na sljedeæe zagonetke:
- Nastanak shia
- Problem sa progonstvom Abu Dhara
- Ubojstvo Osmana
- Rat Jamal (rat oko Deve)
Sayf je zlonamjerni pokušao da poveže lazne prièe u vezi Abdullaha Ibn Sabe sa shiama Imama Alije (a.s), a cime pokazuje da on ustvari nije znao puno o shiama, inaèe im nebi toliko ocigledno pripisao pojedina vjerovanja koja se uopste ne praktikuju kod sljedbenika poslanikovog ehlul-bejta.
Nema komentara:
Objavi komentar